Bernarsamningsins um höfundarrétt

Árið 1886, í Sviss í Bern til verndar listaverkum og bókmenntum hefur samþykkt venju, sem fékk nafn sitt af stað sköpun. Upphaflega, sem þátttakendur voru lönd eins Bretlandi, Frakklandi, Þýskalandi, Belgíu, Túnis, Sviss og á Spáni. Í kjölfarið, Bernarsáttmálans, og byrjaði að starfa í öðrum löndum sem gengu í, og árið 2010 voru þeir þegar 164 States.

Rússland varð aðila árið 1995, að því tilskildu að áhrif þessarar skýrslu er ekki til verka, sem eru á yfirráðasvæði þess í almenningi á þeim degi gildistöku fyrir Rússland.

Samningurinn breytir nokkrum sinnum: 1908, í Berlín árið 1928 í Róm, árið 1948 í Brussel, árið 1967, í Stokkhólmi, árið 1971 í París. Þátt ríkisstjórnir hafa áskildi sér rétt til að öðlast sérstaka samninga við höfunda hinna hærra vernd en þeim sem kveðið er á um í samningnum.

Bernarsamningsins byggist á meginreglum 1886:

• Innlend meðferð. Hver af aðildarlöndum er skylt að veita ríkisborgurum annarra ríkja, svo sem höfundarrétt, auk borgurum sínum. Málsmeðferð stafar af brot á höfundarrétti, fara fram á grundvelli laga þess ríkis í landi þar sem varan er notuð;
• Independence virkar vernd. Það er, það er óháð því hvort þau eru vernduð í öðrum löndum. Undantekning getur verið að ræða þar sem lög kveða á um uppsögn verndartími verks, þar sem tíma hans er liðinn í landinu þar sem varan var búin;
• sjálfvirk vernd hugverka. Bernarsamningsins veitir að tilkoma höfundarrétti sér stað án forkeppni formsatriði (hvaða forriti, skráning o.fl.) sjálfkrafa eftir fyrstu birtingu verksins eða upptaka þess í áþreifanlegum formi;
• ályktun höfunda. Það er, höfundur er sá sem nafn eða dulnefni kynna á forsíðu ef það er ekkert sem bendir til hins gagnstæða.

Bernarsáttmálinn höfundarréttarlög nær vernd eftirfarandi listaverka, vísindi, bókmenntir, fyrirlestra, bækur, bæklinga, teikningar, skúlptúr, málverk, húsagerð, ljósmyndun, grafík, dans, tónlistar, kvikmyndaverka, osfrv Hugtakið sem hún var veitt - tími. líf höfundar og vinnur 50 árum eftir dauða hans.

Bernarsamningsins eru ákvæði um að fölsun vörur eru háð handtöku í einhverju ríkja sambandsins, þar sem varan er lögvarinna.

Höfundur gefur eftirfarandi einkarétt:

1. opinberan flutning tónlistar og stórkostlegar verkum;
2. til opinberra verka fyrir að lesa bókmenntir;
3. þýðingar;
4. æxlun (með hvaða hætti sem og lögun);
5. til opinberra útvarps (útvarps og sjónvarps tíma);
6. til kvikmyndunar aðlögun;
7. á aðlaganir, útsetningar og aðrar breytingar.

Bernarsáttmálinn heldur aðildarríkjunum rétt til að ákveða eigin hversu þeirra beitingu löggjafar til iðnaðar hönnun, hönnun, verk nytjalist, auk skilyrði fyrir vernd þeirra.

Löggjöf þátttökulöndunum, auk sérstakra samninga milli þeirra geta leyft notkun lista og bókmenntaverka sem myndasíðum námi karakter í sjónvarpi og útvarpsþætti, rit í efni "góða hegðun og siði."

Stjórnunarstörf varðandi framkvæmd ákvæða Bernarsáttmálans falin World Intellectual Property Organization.