Greining ljóðinu Tsvetaeva "Homeland"

Lyrics Marina Tsvetaeva varið til heimalandsins, er imbued með djúpa og nokkuð örvæntingarfullur ást á landinu. Rússneska fyrir skáldið er alltaf í hjarta sínu (sérstaklega skær sést í verkum brottflutnings tímabil). Teiknað ljóð greiningu á "Homeland" Tsvetaeva og rekja þar helstu hugmyndir höfundar.

ljóð greining Tsvetaeva verður að byrja með þá staðreynd að það var skrifað í útlegð, á tímabili þegar hún var stöðugt kvalinn af þrá til heimalands síns. Við sjáum að skáldið er reimt af afskekkt rússneska lands. Í þriðja erindi höfundur kallar heim "meðfædda dalyu" áherslu viðhengi sem eru óháð því hvar og langanir. Tsvetaeva styrkir þessa mynd, hringja í sambandið "banvæn", sagði að "ber" heim með þér alls staðar. Ást til Rússlands til skáldsins sem kross, sem hún tekur og sem mun aldrei tilbúinn til að fara.

Tsvetaeva binst sig ekki aðeins frá heimalandi sínu, en einnig með rússnesku fólki. Í fyrsta erindi sem hún líkir sig við venjulegur maður, viðurkenna að þeir sameiginlegan tilfinningu. Þetta verður að segja vers greiningu. Tsvetaeva nærri rússnesku fólki, eins og hann er fullur af ást fyrir heimalandi sínu.

Greining ljóðinu Tsvetaeva getur ekki gert án þess að minnast á þá staðreynd að skáldið dregur heim gegn vilja hennar. Í fjórða erindi, Rússland (kallað "Dal") kallar ljóðræn heroine, "fjarlægir" það með "rokkstjörnur". Hvar sem hún hljóp, ást motherland mun alltaf skila henni aftur.

En ef við erum enn að sjá það depurð ljóðræn heima - það er vilji örlög hennar, síðasta erindi setur allt á sinn stað. Það gegnir sérstöku hlutverki og skuldbinding til að vera með í greiningu á ljóðinu Tsvetaeva. Í henni, sjáum við að ljóðræn heroine er stolt af heimalandi sínu og tilbúinn til að syngja það, jafnvel á kostnað eigin dauða hans ( "Lips áskrift / á reitnum").

Að lýsa misvísandi tilfinningar ást til fjarlægu landi, Tsvetaeva notar oxymorons: "erlent land, heimaland mitt," "fjarlægð, einangra mig Bliz" og margar endurtekningar á orðinu "fjarlægð" er notað til að vísa til rússnesku, land annarra. Ljóðræn heroine þjáist, það var plága af hugsun af hversu mikið skilur það frá uppáhalds stöðum. Á síðustu línum sjáum jafnvel eins konar samræðu og heimalandi hennar. Og eftirmynd af heroine er táknuð með aðeins eitt að segja "þér!", Beint til rússnesku. Hún er ekki að finna önnur orð til að tjá ást sína, nema fyrir stuttan en capacious "heimalandi mínu". Í þessari setningu, endurtekið um ljóð, getum við séð virðist einföld en djúpstæð viðhorf Tsvetaeva til heimalandsins.

Á þessu er hægt að ljúka greiningu okkar. Ljóð Tsvetaeva er varið til heimalands, fullt af djúpum og sársaukafull ást sem fyllir sálina með örvæntingarfullri þrá ljóðræn kyrja rússneska land. Því miður, örlög skáldsins og ekki leyfa henni að fá viðurkenningu í Rússlandi á meðan hann lifði. En nú textar hennar má greina og þakka dýpt og hörmungar ást hennar fyrir móðurmáli land.