Hver sagði "deyja er kastað"?

Hefur þú einhvern tíma furða hversu oft við notum setninguna "deyja er kastað"? Hver sagði þetta og hvað þýðir það? Svör við spurningum sem þú finnur í greininni.

Saga tjáningarinnar

Á fyrstu öld f.Kr. Ítalíu var ekki enn mikil rómverskur heimsveldi, en var aðeins á leið til heimsins yfirráð. Til að styrkja vald og vald keisara var nauðsynlegt að auka eignir sínar með því að ráðast á nærliggjandi lönd.

Framtíðar keisarinn, forsætisráðherra Gaius Julius Caesar, sem safnaði herforingjum sínum, fór til að sigra Cisalpine Gaul, leiðin sem hljóp í gegnum Rubicon (á latínu fyrir "rubicon" - þetta er rautt áin). En herferð keisarans var ekki samþykkt af Öldungadeildinni, röðin var gefin út til að jafnvel slíta herliðunum.

Guy Julius Caesar óhlýðnaði öldungadeildinni og í janúar 49 f.Kr. E. Legion nálgast bökkum Rubicon. Stöðvun, keisarinn hikaði af því að hann ætti að halda áfram, eins og að fara yfir Rubicon, þá væri enginn afturkominn. Keisarinn ákveður ennfremur að fara yfir ána og segja á sama tíma: "The deyja er kastað."

Sumir sagnfræðingar halda því fram að áður en hann sagði þessa setningu gaf hann örugglega upp eins konar teningar sem bentu til þess að nauðsynlegt væri að fara. Samkvæmt öðrum heimildum var "deyja kastað" aðeins setning.

Eftir umskipti fór Rubicon Caesar í opna stríð við Öldungadeildina og loks kastaði keisaranum. Sigurinn var fyrir keisarann. Frá því augnabliki byrjar sögu hins mikla máttar - rómverska heimsveldið.

Tilvitnun höfundar

Það er enn umræða um hið sanna uppruna mikils keisara, sem breytti litlu landi í öflugt heimsveldi. Sumir fræðimenn halda því fram að Gaius Julius Caesar hafi verið frá ríku fjölskyldu en flestir eru hneigðir að útgáfunni sem hann gekk til liðs við aristókrata aðeins eftir hjónaband við ríku konu Cornelia.

Hjónaband þeirra olli reiði dictator Rome Sulla. Neitaði að leysa hjónabandið, Julius Caesar fann hjálpræði í hernum og eftir nokkurn tíma varð mjög vel yfirmaður. Eftir dauða Sulla tókst hann að fara aftur til Róm og hefja pólitíska feril sinn. Vinsældir hans voru að vaxa og styrkt af árangursríka árekstrum við Mithridates VI Evpator, sem reyndi að skipuleggja innrás í Róm.

Eftir áratug, keisarinn gat handtaka Gaul, en ekki gleyma að undirbúa grunninn til að halda áfram pólitískum ferli sínum í Róm. Eftir bardaga stríðsins 49-48 f.Kr. E. Og steypa vald Pompeyar, keisarinn situr í hásætinu.

Hann hefur gert bandalag við höfðingja Egyptalands, Cleopatra, en hann lætur í té alþjóðlegan stuðning við afgerandi umbætur í ríkinu. Öllum áratugum ríkisstjórnar hans voru merktar með umbótum á öllum sviðum lífsins. Hann mun halda áfram árásargjarnum herferðum sínum og verulega aukið yfirráðasvæði litlu rómverska lýðveldisins.

Breytingar og stefnur Guy Julius Caesar voru jákvæð skynjað af íbúum, en viðbrögð Öldungadeildarinnar voru ótvíræð neikvæð. Á valdatíma keisarans reyndi öldungadeild að hrista vald sitt á alla mögulega hátt og snúa fólki til hliðar. Að lokum skipulagði öldungadeild samsæri gegn keisaranum. Á ræðu í Öldungadeildinni var hann svikinn sviksamlega af Brutus. Guy Julius Caesar var á sama tíma keisarinn, og hann sjálfur var gripinn af sömu örlög.

Setningargildi

Eins og áður hefur verið getið, kannski keisarinn var að kasta teningar þegar hann sagði: "The deyja er kastað." Þannig ætlaði hann að taka einn mikilvægasta ákvarðanir í lífinu. Hann ætlaði að steypa keisaranum.

Ákvörðun hans var skilyrðislaus, og það var engin önnur leið, það var endanlegt. Það er, þetta er málið án þess að koma aftur. Metaforíska setningin hans fannst aðeins á sjöunda öldinni.

Vísindamenn greina frá einum myndlíkingu, sem Gaius Julius Caesar fór. Með tímanum varð mjög leiðin gegnum Rubicon River táknræn. Það var tjáning "að fara yfir Rubicon". Eins og um er að ræða orðalagið "lotan er kastað" þýðir orðasambandið "að fara yfir Rubicon" að ákveða mikilvægt skref, og það er líka eins konar afturköllun, sem þýðir að það er ekki snúið aftur.

Latin útgáfa

Hingað til er orðasambandið "deyja kastað" á latínu - Alea jacta est ("Alea yakta est") hefur náð. En mjög fáir vita að fræga setningin, samkvæmt yfirlýsingu forngrísks sagnfræðings Plutarchs, var töluð á grísku og er ekkert annað en vitna frá Menander.