Subjunctive halla - það er ... Hluti af ræðu - sögn. Subjunctive - dæmi

Eins hluti af ræðu sögninni framkvæma mikilvægt hlutverk vísa til mismunandi aðgerða. Í rússnesku, eins og í einhverju öðru tungumáli, það er mjög erfitt að gera án þess. Það sem hann hefur eru helstu gerðir af hvernig þeir eru að myndast og það sem er notað?

um verb

Þeir geta vera kyrrstæð eða dynamic, en þau tjá nokkrar aðgerð. Að sjálfsögðu erum við að tala um sagnir, sem eru mikilvægur hluti af tungumálinu. Venjulega hafa þeir mikla fjölda mismunandi stærðum sem gefa til kynna mismunandi tímabilum, virkni eða hjásetu efni og nokkrar aðrar aðgerðir. Á rússnesku, svo mikið af valkostum, en Evrópubúar eru almennt ekki langt að baki, en málfræði mannvirki þeirra byggði nokkuð rökrétt. Auk þess hafa útfærslu eða sagnir, spila knippi mun minna hlutverki, notkun þeirra er ekki alltaf skýr og stjórnað.

lögun

Samtengingu, þ.e. breytingu á mann og númer, auk vísbendingu um tíma þegar aðgerð fer fram - það er það sem flestir hugsa þegar það kemur að myndbreyting sagnir. En þetta er ekki einu valkostirnir. Að auki eru enn virkur og óvirkur rödd, auk nafnhætti, sagnarnafnorð og participle, seinni tveir eru stundum einangruð í aðskildum hlutum ræðu, en oft finna sérstaka form sagnarinnar tjá aukaverkunum.

Og, auðvitað, ekki gleyma að það er svo flokkur sem leiðbeinandi, mikilvægt, subjunctive. Þannig að þeir deila allt sett af sögnum í þrjá hópa og hafa mikilvægur munur á milli þeirra. Á þeim verður rætt frekar.

um tilhneigingar

Eitt af mikilvægustu málfræði flokka eða flokkun form sagna er viðmiðun sérstaka eign sinni. Það er bara um að halla. Subjunctive - það er, þegar við tölum um þá atburði sem mega eða mega eiga sér stað. Það er þetta form er notað eins og það er, til dæmis, um drauma. Á annan hátt og það er kallað skilyrt. Leiðbeinandi eða leiðbeinandi er notað einfaldlega til að kynna hvað er að gerast eða það sem hefur verið, og er, að það vísar til flestra formum, þar á meðal þær sem fást með samtengingu. Það er mest hlutlaus. Loks er mikilvægt eða mikilvægt er notað í málefnið setningar, þegar gefa fyrirmæli, mótun beiðnir og í öðrum svipuðum tilgangi.

Þannig, hvert tilhneigingar hefur eigin hlutverki sínu og hlutverki, sem er mjög erfitt að flytja til annarra mannvirkja, það er, tjá það sama, en að öðru leyti. Þau hafa öll sín sérkenni þeirra, en mest áhugavert er subjunctive. Eftir allt saman, með hjálp gefin óinnleystum atburðum.

merki um subjunctive

Fyrst af öllu, er það hluti, "myndi", sem í þessu tilfelli er óaðskiljanlegur hluti af sögninni form. Stundum er hægt að tengja við öðrum orðum, mynda örlítið öðruvísi hönnun, til dæmis, "að syngja", "það var", og svo framvegis. D. Báðar þessar tegundir eru flókin í samanburði við aðra, sem samanstanda af aðeins einu málfræði einingu.

Í samlagning, the subjunctive skapi - hönnun sem er auðvelt að ákvarða merkingu, því að það vísar til atburða sem hafa ekki ræst, það er, sem eru á sviði unrealizable. Því velja þetta form í stað texta kynnir engin erfiðleika.

Einnig subjunctive (eða hefðbundin), auk þess sem mikilvægt - það er ekki persónuleg form sagnarinnar. Þetta þýðir að það hefur aðeins einn með minniháttar breytingum endingar. Að það hefur meira einkennandi?

Features

Halla subjunctive - þó það sé ekki einstakt fyrir rússneska tungumál reisa, en það hefur nokkrar áhugaverðar aðgerðir og aðferðir við notkun.

Það virðist frekar undarlegt að jafnvel þótt subjunctive á sögnin er notuð í tengslum við viðburði á hverjum tíma, í formi lýsir enn fortíðina, þótt sögulega hún hafði örlítið aðra merkingu. Á hinn bóginn, það er alveg rökrétt, þar sem við erum að tala um ástandið sem hefur ekki átt sér stað í fortíðinni og getur ekki haldið í hvorki hið yfirstandandi né framtíðinni, það er, það er ekki til framkvæmda. Frá þessu sjónarhorni mynda subjunctive sögn í háðra dag eins og "Ég vil að hann syngja" virðist einnig viðeigandi þar sem aðgerð lýst með það, hefur ekki gerst enn. Allt þetta er þess virði að minnast á undirbúningi tillagna, sem og þýðingu hefðbundnum hönnun frá erlendum tungumálum yfir á rússnesku.

Ólíkt öðrum tungumálum, þetta er sögnin form er notað í báðum hlutum flóknu skilyrt tilboð - og í helstu og háð.

Það eru önnur áhugaverð hönnun og málfræðingar halda því fram um hvort það er hægt að tengja þær við subjunctive skapi. Dæmi gæti verið:

Ó, ég myndi hafa peninga, en meira!

Hann vildi giftast.

Í fyrsta dæminu er ekki einu sinni með sögn, þótt leifar nærveru sinni augljós. Hins vegar, á meðan slík smíði gildir landamærunum og ekki er hægt að einstaklega ákveðinn. Annað er greinilega átt við skilyrt spenntur, þótt í stað þess þátíð notað í nafnhætti. There ert margir hönnun, og þetta staðfestir aðeins auðlegð og fjölbreytni aðferða á rússnesku tungumáli.

Í þátíð

Hvers konar viðburði myndi ekki brugðist við í skilyrt setningar með sama formi - að subjunctive. Taflan í þessu tilfelli, væri óþægilegur, svo það er auðveldara að útskýra með dæmum.

Ef það rigndi ekki í gær, við hefðum farið í bíó.

Hann hefði kallað ef ég hefði vitað símanúmerið þitt.

Hér, eins og þú geta sjá, að ástandið getur sýna hvernig algerlega unrealizable atburði vegna þess að það voru ekki viðeigandi skilyrði í fortíðinni og hvað getur samt orðið að veruleika, en það hefur ekki enn gerst.

þetta

Til að tjá núverandi ástand er einnig hægt að nota í subjunctive. Dæmin hafa hér lítilsháttar blær liðinn tíma, en það er tengt frekar til þess að þegar mismunandi aðstæður var hrint í framkvæmd, sem leiddi til rangra aðstæður sem voru ráð fyrir í nútímanum.

Ef ég hef nú fengið hund, myndi ég spila með það.

Ef ég hefði ekki fengið meiða, nú er hann væri frægur fótboltamaður.

Þannig er subjunctive getur einnig þjóna að benda á mögulegar þróun í málinu, ef eitthvað gerðist ekki, eða öfugt - hefur gerst í fortíðinni.

Í framtíðinni,

Í tengslum við þá atburði sem hafa ekki enn orðið að veruleika, en það er vitað hvort það muni gerast, subjunctive er ekki beint að nota. Það kann að vera til staðar, en þá að í framtíðinni mun vera ljóst aðeins frá samhengi. Í venjulegum tilvikum, þó, í stað þess að fá skilyrt setningu, þar sem það eru engin vandamál eða eiginleikar:

Ef á morgun verður sólríkt, munum við fara á ströndina.

Ef næsta ári munum við fara til London, verður þú að læra ensku.

Það er engin spurning um subjunctive skapi, þótt kannski atburðir sem um ræðir, og verður ekki að veruleika. Þetta er galli - vanhæfni til að nákvæmlega tjá traust eða efast um hvort þetta eða þeim stað.

Hliðstæða í öðrum tungumálum

Á ensku, það er engin ströng hugmyndin um halla, en það er hönnun sem tjá venju, þ.e. með sömu virkni. Þeir eru kallaðir skilyrt eða ákvæðum og er skipt í nokkrar tegundir. Fyrstu tvær tegundir bera ekki sömu merkingu og að um subjunctive í rússneska tungumál, en aðrir eru heill flaumi. Í þessum skilningi, enska er nokkuð ríkari.

"Zero" og fyrsta tegund, í raun, endurspegla atburði sem kunna að vera, og má til framkvæmda. Hér þeir vísa til subjunctive, en verður flutt í gegnum venjulega skilyrt setningar.

The second tegund af skilyrt setningar tjáir aðgerð virðist ólíklegt, en samt alvöru. En þriðji - nei, vegna þess að það fellur á fortíðinni. Þetta andstæður einnig við rússneska tungumál, því enska vissa hvort atburður mun eiga sér stað þar. Við höfum sama - nei. Báðar þessar tegundir eru þýddar rússnesku og það notar subjunctive sögn. Í öðrum evrópskum tungumálum eins mannvirki eru einnig til staðar og nota í ræðu. Og margs konar sögn eyðublöð í þeim, að jafnaði hærri en rússnesku.

Það eru mállýskur þar sem það eru engar tilhneigingar eða meira en tugi. Russian er ekki hægt að kalla ríkt í þessu sambandi, því tungumáli, en fyrir þörfum nægilega nákvæmum tjáningu hugsana sinna þar til þetta sett er nóg. Í framtíðinni, getur þú lendir nýrra meira viðeigandi orðalag, en svo lengi sem subjunctive skapi - það er nokkuð minni mynd af því sem gæti verið.