Allegory er allegory í þýðingu frá grísku

"Jæja, þú og Plyushkin!" - við erum að tala miser, sem safnar alls konar óþarfa hluti bara fyrir sakir uppsöfnun. Eða: "Hér er asna," - um manninn heimskur og þrjóskur. Þegar við sjáum fljótandi dúfu á myndinni skiljum við að það er spurning um hreinleika og loftiness anda, Judas er um svik, kona með blindfold og vog í hendi, um óhlutdrægni og réttlæti. Og við hugsum ekki einu sinni um það í ræðu og meðvitund við höfðum til slíkrar hugmyndar sem allegory. Þetta er þegar eitthvað abstrakt og abstrakt er sent í formi tiltekinnar myndar, listrænar eða bókmennta. Eftir allt saman lærðum við frá Biblíunni að Júdas hafi svikið Krist og að eilífu varð mynd af svikum og svikum, frá ævintýrum safnað upplýsingum um að refurinn er sviksemi, hare er kátur og svo framvegis.

Í þýðingu frá grísku allegoria (allegory) - þetta er allegory. Við getum skrifað "Apótek" og við getum táknað skál með snák, og í báðum tilvikum munu allir skilja hvað er á bak við dyrnar, en fyrsta ákvörðunin er rétthyrnd og annað er allegorical.

Í fyrsta skipti var þetta hugtak gefið í sáttmálum Cicero og gervi-Longinus, sem varið var í listirnar. Á miðöldum var talið að allegory sé eitt af merkingum sem allir listrænir eða bókmenntaverk þurfa að endilega eiga. Það ætti einnig að hafa bókstaflega, siðferðilega og fræðilega gildi.

Allegory í bókmenntum var notaður mjög mikið og mikið síðar. Til dæmis eru skáldsögur Gogols skáldsaga fullar af siðferðilegum stafum: Plyushkin, Korobochka, Sobakevich, Nozdrev - hver þeirra er bjartasta fordæmi sumra mannlegra varnarmála eða segja óhlutdræg einkenni eiginleiki: stinginess, idleness, depravity o.fl.

Það eru heill tegundir, sem eru aðallega byggðar á allegory af myndunum sem notuð eru: fable, ævintýri, dæmisaga. Vaknaðu í nótt einhverju nemanda í fimmta bekknum og spyrðu: "Hvað er fegurð Krylov" Crow and Fox? "" - Um smyg og hégóma ", - skólaskurðurinn skýrir og nýtir aftur í teppið. Jæja, á morgnana, eftir að hafa þurrkað augun, mun hann segja þér frá Saltykov-Shchedrin með "vitur Pescari" hans og um fuglamarkaðinn í Gorky: heimskur Penguin, djörf Sokol, Burevestnik, svört elding svona. Ef ungt barn er að finna einhvers staðar í nágrenninu getur það einnig orðið fyrir blitzpolli: "Bear?" - "Power, clumsiness, naivete!" - "Wolf?" - "Illkynja, blóðþyrsta, heimska!" - "Fox?" - "sviksemi, svimi, svik!" - "Jæja búin! Haltu namminu! "

Svo jafnvel smá börn vita fullkomlega vel hvað meistaranám er. Það er skilið bókstaflega frá fyrstu bæklingum, brúðuleikum, gömlum teiknimyndum.

Hvaða önnur konar list, fyrir utan bókmenntir, felst í notkun slíkra tækis sem allegory? Málverk, auðvitað, skúlptúr, grafík, aðrar tegundir af myndlist, bæði klassísk og nútíma.

Gott dæmi er skúlptúr "The Bronze Horseman" í St Pétursborg. Á hvolfstríðinu risar Pétur konungur á heitum hesti, klaufir á snáknum. Ölduin er náttúrulegur þáttur sem þurfti að sigrast á til að byggja upp borg (bratta bökkum Neva ánni), snákinn - hindranir og erfiðleikar við hvert skipti sem bíður umbætur, hesturinn - Rússland, spenntur af nýjungum og hugmyndum hershöfðingja.

Í málverkinu voru mörg frábær listamenn beint á siðferðislegar myndir: Raphael, Botticelli, Titian, Rubens og margir aðrir.