Marusya Boguslavka er helsta heroine hugsun úkraínska fólksins. Ukrainian bókmenntir

Dumas eru ljóðræn og epísk verk frá úkraínska þjóðtrú um atburði frá lífi Cossacks á 16. og 18. öld. Þeir voru gerðar af endurteknum við undirleik bandura, lyre eða kobza, ráfandi söngvara. Þetta er tegund af eingöngu úkraínska þjóðbókmenntum. Með samsæri þeirra og stíl, eru þeir nálægt þræl sem grætur.

Frá munni fólksins til söfnum söfnanna

Ljóðræn og epísk verk 16. aldar lifðu ekki fyrr en tíminn okkar, það eru aðeins nefndir í sumum heimildum um tilvist þeirra. Staðreyndin er sú að textinn af lögunum var liðinn frá munni til munns og þeir byrjuðu aðeins að skrá sig á 17. öld. Auðvitað voru tugir afbrigða af sama hugsun, því að hver flytjandi breytti textanum á sinn hátt, bætti við eitthvað og fjarlægði eitthvað. Þökk sé slíkum safnara af listaverkum eins og Nikolai Tsertelev, Panteleimon Kulish, Nikolai Maksimovich, Ambrose Metlinsky, Izmail Sreznevsky, nokkur hundruð hugsanir hafa komið niður til okkar tíma í mismunandi túlkunum.

Meðal þeirra er "Marusya Boguslavka", fyrst skráð á 50 árum aldarinnar áður en síðasti í Kharkov héraðinu frá munni kobzar Rigorenka frá þorpinu Krasnokutsk. Allt að 30 á 20. öldinni voru nokkrir tugir afbrigðum af þessu lagi safnað. En aðaltextinn er sá sem var fyrst birtur í "Skýringar á Suður-Rússlandi" eftir Panteleimon Kulish.

Það hefur verið rannsakað fyrir ótal sinnum. Jafnvel Taras Shevchenko sjálfur birti það í "bréfi sínu fyrir Suður-Rússneska skóla." Söguþráðurinn hvatti einnig Mikhail Staritsky til að skrifa sama drama og tónskáld Alexander Sveshnikov - til að búa til ballett.

"Marusya Boguslavka": höfundur

Ef þú segir að það sé ekki, þá er það rangt. Já, það er ekki vitað hver fyrst fundið upp orðin og hvernig upphafleg texti hljóp, því það er ómögulegt að auðkenna höfundarrétt til einnar. Í þessu tilfelli er almennt talið að þau séu afleiðing af sameiginlegri sköpun. Og það er í raun. Duma, eins og önnur þjóðsaga, var send frá munni til munns. Þetta þýðir að ef hugmyndin um þetta lag var framandi fyrir sjálfsvitund fólks myndi það ekki hafa vanist við það og myndi ekki vera endurtekið aftur og aftur. Hver kobzar (þeir voru venjulega bardagamenn þjóðalög) bætti mite sínum við textann, breyttu því örlítið. Þess vegna er hugsunin "Marusya Boguslavka", eins og allir aðrir, sannarlega ávöxtur heildarheilbrigða.

Þema og hugmynd

Þessi ása er réttilega talin perlu þjóðkirkjunnar. Þemað sem þetta lag ber sig í sjálfu sér er lýsingin á baráttu úkraínska fólksins við tyrknana, langa dvöl í kosningunum í óvinum og þeim hjálp sem stelpan Marusya vildi gefa landsmönnum sínum. Hugmyndin um verkið er að fordæma þrælahald og þjáningar sem Úkraínumenn þurftu að þola og í trúinni á betra lífi. Sjálfsvitund fólksins vildi flytja til samtímamanna og komandi kynslóða í gegnum þessa hugsun eftirfarandi hugsun: Sama hversu margir sorgir og niðurlægingar eru upplifaðir, frelsi er mögulegt þökk sé hugrökkum og hugrakkur verkum.

Einkennilegt ljóðrænt form (munnleg rím, endurtekning setninga), skýr samsæri byggingar, frásagnarpersóna lýsingar á atburðum, sterk ljóðfræði, skarpskyggni hetjur inn í heiminn - öll þessi einkennandi merki um ljóðrænan epísk eru í þessu lagi um Marusya Bogulavka.

Samsetning

Inngangur: Sagan sem Cossacks eru í haldi með tyrkneska Khan.

Helstu hluti: loforð um Marousi Boguslavka að losa landsmanna.

The ending: stúlkan staðfesta orðið, en hún neitar að hlaupa með cossacks til innfæddur landi hennar.

Söguþráðurinn

The Duma byrjar með því að minnast á að 700 kosningar hafi languished í 30 ár í fangelsi og sér ekki hvítt ljós. Þá kemur Marusya Boguslavka til þeirra og spyr þá hvort þeir vita hvað á morgun er frí í Úkraínu. Þeir geta náttúrulega ekki vita, og hún upplýsir þá um að þetta sé páska. Kossacks byrja að bölva Marusya, vegna þess að hún borgar þau hjarta, en stelpan biður ekki um það, vegna þess að hún lofar að losa þau í aðdraganda frísins. Eiginmaður hennar, tyrkneska khan, þegar hann fer í moskuna, gefur henni lykla að dýflissu í höndum hennar. Marusya, eins og lofað er, skipuleggur flóttann fyrir kossacka. Sem skilnaður biður hann þeim um að fara til Boguslavs, að segja föður sínum að hann safni ekki peningum til lausnargjalds, vegna þess að hún "treysti á hana, hún var fljótur-mildaður." Gúmmí úkraínska fólksins endar með beiðni til Guðs um losun allra þræla.

Myndin af söguhetjan

Það er ekki opinberað strax, en smám saman, í tengslum við þróun söguþráðsins. Maroussia - einföld þræll, tekinn fangi, þar sem hún varð hjákonu kona tyrkneska Khan. Hún man eftir fortíðinni, vegna þess að hún kallar sig "prest", það er dóttir prests. Marusya Boguslavka er einlægur og göfugt, segir hún einlæglega um kosningarnar um fyrirætlanir sínar um að gefa þeim út og um hvers vegna hún telur sig ekki eiga rétt á að setja fótinn á móðurland sitt aftur.

The harmleikur af stöðu hennar er sú að hún, jafnvel með tækifæri til að flýja, notar hana ekki. Hún skammast sín fyrir samvisku sinni, vegna þess að hún varð múslim í fangelsi í mörg ár, þó að faðir hennar væri prestur. Marusya Boguslavka útskýrir sjálfan sig að hún "var örvænting fyrir tyrkneska lúxus, fyrir delicacy óheppilegra." En samúð sögumannsins er á hlið heroine, og hann reynir ekki að dæma hana, en að leiða til samúð.

Söguleg bakgrunnur

Það eru engar áreiðanlegar staðreyndir um tilvist alvöru Marousi Boguslavka. Þetta er líklega sameiginlegt mynd. Á árunum tyrkneska kúgun voru mörg stelpur tekin í fangelsi, og sumir náðu jafnvel að ná til áhrifamestu stöðu á erlendum jarðvegi. Að minnsta kosti er einn slíkur þekktur - Nastya Lisovskaya, sem varð eiginkona Sultan Suleiman. Og vegna þess að samlanda þeirra, hættu slíkir stúlkur eigin lífi.

Slíkar upprunalega verk, eins og hugsun um Marusya Boguslavka, færðu réttilega inn ríkissjóð heimsbókanna.